De interesse voor foto’s maken was er eigenlijk al een lange tijd, het begon in 1989. Vooral door de Alice Cooper concerten die ik bezocht wilde ik zo goed mogelijk foto’s van mijn held maken. (Hou daarom best wel van gekkigheid). Aangezien er geen spiegelreflexcamera’s mee naar binnen mochten (alleen persfotografen waar ik zo jaloers op was mochten dat) fotografeerde ik met een compactcamera. Meer dan dit fotografeerde ik eigenlijk niet, te druk met eigen bedrijf. De passie begon pas echt toen m’n rug het begaf en ik gedwongen moest stoppen met mijn bedrijf. Ik begon met foto’s maken van Nelis, mijn hond. Heerlijk fotograferen tijdens het wandelen in het park, waar je echt op alle vlakken kan oefenen met fotograferen. Landschappen, vogels, honden, actie, portretten en Hoorn zelf, wat een prachtige stad is dit! 3 jaar terug heb ik eindelijk de stap gezet naar een (Sony) spiegelreflexcamera. Vervolgens heb ik een een basiscursus fotografie gevolgd om de theorie van de fotografie te ontdekken. En urenlang op Youtube gekeken hoe anderen het doen en met een kritisch oog naar mijn eigen werk gekeken en vooral leren van de fouten die ik maak.
Ik ben heel blij met de opdrachten van bijvoorbeeld Vereniging Oud Hoorn en Stichting Hoorn Kunst & Cultuur, van Cinema Oostereiland ben ik zelfs huisfotograaf geworden en daar komen mijn foto’s nu op het grote doek. Daar ben ik best wel trots op!